22 October 2010

Perlahan-lahan, dia mengorak langkah.
Sedari tadi dia memerhati kucing itu. Comel.

Perlahan-lahan, dia mendekati.
Kucing itu masih di situ. Terbaring.

Perlahan-lahan, dia bergerak.
Kucing itu leka.

*tangkap*

Kucing itu, kini dalam pelukan.
Dia gosok kepala, dia usap leher.
Kucing itu tersipu.

Lama-kelamaan, dia lepaskan kucing itu.

"Kenapa kau lepaskan? Tadi, susah payah kau menangkap!"

"Aku mulai bosan. Nanti aku tangkap balik."

"Kau bodoh."

"Tidak. Aku manusia."

" . . . . . . "

"Kau mengangguk dalam hati, bukan?"